Wat er de afgelopen tijd het meest heeft ingehakt is het overlijden van onze kat Skittels. Hij is in onze straat doodgereden. Skittels was ons kleine wondertje. 10 dagen waren we hem kwijt, en toen vonden we hem terug bij De Hollandse Hoeve, een kleine 1,2 kilometer van ons huis, ietwat vermagerd maar nog wel gezond en levend. Dat was voor ons niets minder dan een mirakel, dus het is belachelijk dat hij dan vervolgens op zo'n stomme manier aan z'n einde komt. Ik denk dat dat is hoe ik er momenteel in sta. De wereld is maar stom. Ofzoiets. Vrouwlief zei het laatst nog. "Je kijkt alsof de kerst al aangebroken is". Ach ja, misschien is dat het ook wel. Gewoon vervroegde feestdagen-blues.
Maar ach, het is niet allemaal kommer en kwel. Een tijdje geleden heb ik met wat oude bekenden meegedaan aan de Metalquiz in Tilburg en deze hebben we glorieus gewonnen. Verder mooie concerten gezien van o.a. Swans, Converge en Future Islands en er staan nog veel meer toffe shows op de planning (David Eugene Edwards, Årabrot, Perturbator). En ja, ook ik als gelukkig getrouwde man ga nog wel eens met 'de mannen' op stap dus daarmee leuke feestjes gebouwd op festivals als Roosendaal Open Air en 't Beest Brult en binnenkort gaan we een avondje bezoeken van een organisatie die zie zich Make Middelburg Metal Again noemt. Yay!
En een kennis van me heeft gevraagd om mee te doen aan zijn nieuw op te richten shamanistische folkband. Een genre waar ik op zich graag naar mag luisteren maar ik heb 't nog nooit zelf gemaakt dus het zal mij benieuwen.
Al met al veel leuke dingen en vooruitzichten in het echte leven dus. Waardoor ik er even niet aan hoef te denken dat de wereld in brand staat en dat de helft van de mensheid sinds het coronagebeuren gewoon hartstikke knettergek geworden is. Ik neem het allemaal voor kennisgeving aan tegenwoordig en ga de online discussies hierover verder maar uit de weg. Heb wel wat anders aan mijn hoofd. En daarnaast gaat het werk ook nog gewoon door.
Ondertussen zijn vrouwlief, bonuszoon en ondergetekende natuurlijk onlangs wel weer naar het asiel geweest en hebben daar twee mooie kittens uitgezocht. Dus dat wordt weer één en al ooeeeh en aaaah en vertederde blikken zodra ze hier geplaatst worden. En doodsangsten uitstaan zodra ze groot genoeg zijn om naar buiten te gaan. Waarom doen we dit onszelf toch aan? "Grief is the price we pay for love" zei een wijs iemand ooit, dat zal het wel zijn. Maar wie weet, misschien gaat het dit keer wel gewoon goed.
Goed, daar wil ik het dan even bij laten voor vandaag maar zoals gezegd, jullie gaan weer veel van me horen op dees' plaats. In het kader van de leuke vooruitzichten wil ik nog even vermelden dat de artiest die voorheen bekend stond als Lingua Ignota inmiddels haar artiestennaam heeft veranderd in The Reverend Kristin Michael Hayter en in die hoedanigheid een nieuw plaatje heeft aangekondigd. Het behoeft geen betoog dat ik deze alreeds gepre-ordered heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten